Afgelopen zaterdag was het weer zo ver, onze uitMuntende troep scouts gingen volhardend aan de slag, binnen een zelf gecreëerde lokale macro-economie. Het idee was dat er verschillende opdrachten uitgevoerd moest worden om zo munten te verdienen. Met een vrolijke, licht competitieve, houding gingen de scouts in twee groepjes de strijd aan. Het begon met een potje slagbal, waar ook de leiding aan meedeed en zich had verdeeld over de twee teams. Uiteraard ging dit gepaard met de nodige vluchtige kleinzerige opmerkingen richting de leiding als ‘Nee! Dat is geen brand! Dat is Rand!’, waarmee met vaktermen werd verwezen naar het principe van branden; een brander die de bal moet ontvangen uit zijn veldteam en zo snel mogelijk in de emmer dient te gooien en vervolgens ‘BRAND!’ dient te roepen. Maar in dit geval had het universum bepaald dat de bal niet in de emmer terecht kwam maar op de rand van emmer.
Na het verfijnde potje slagbal hadden de twee teams al de nodige munten verdiend aan de hand van de uitslag, waarbij het nu al een nek-aan-nek race begon te worden. Uiteindelijk was natuurlijk het idee dat de verschillende teams de munten zouden gebruiken om onderdelen te kopen, om vervolgens een touwtje door te branden die boven het te bouwen vuur was gespannen. Het team dat het als eerste het touwtje had door gebrand heeft gewonnen. Om de lokale macro-economie draaiende te houden hadden wij als leiding natuurlijk een behoorlijke vinger in de spreekwoordelijke koffiedik (wie eet er nog pap?). Ivo, kon het niet laten om afhankelijk van de wind, smaak beleving van zijn kopje koffie, de zelfresonantie van de vlaggenmast of inzet van de verschillende teams (meest waarschijnlijk) de prijskoers van de verschillende vuur preparatie producten te laten fluctueren. Er waren verschillende producten op de markt, het varieerde van lucifers in licht klamme toestand, halve en hele aanmaakblokjes en hout groot en klein. (.. daar kan je blij mee zijn? Oké, nee. ).
Goed! Er waren dus verschillende opdrachten die volbracht moesten worden. Ik bedoel laten we duidelijk wezen, de leiding heeft het magische fingerspitzengefühl wel in pacht maar er zijn grenzen. Zonder deze top teams die de lokale macro-economie draaiende moesten houden is er geen marktwerking. De teams gingen aan de slag met het sorteren van een pakje kaarten op kaartsoort (schoppen bij schoppen enz.), het legendarische ski lopen, het rennen van verschillende estafettes op basis van tijd, een waarbij je zoveel mogelijk golfballetjes moet overbrengen met een lepel en een estafette waarbij je zoveel mogelijk water moet overbrengen met een beker. Daarnaast werd ook de voet-oog-bal (volgorde is naar eigeninzicht) op de proef gesteld door het raken van een ‘boom met een strikje’ met een voetbal. Daarnaast was er nog een opdracht voor het bouwen van een zo hoog mogelijke toren met satéprikkers. En het pionieren van een driepoot. Druk! Druk! Druk! waren de scouts, de leiding uiteraard ook want die moest natuurlijk jureren en de tijd bijhouden (dit zou je kunnen lezen als belangenverstrengeling maar! dat is niet zo, dus.).
Tussendoor was er natuurlijk tijd voor een korte(!) pauze (ja die marktkoers fluctueert niet uit zichzelf) , de blauwe stoelen werden in een kring gezet en de waan van de dag werd even losgelaten en had plaatsgemaakt voor een gemoedelijk praatje onder het genot van een kopje ranja, met een koekje! (uiteraard).
Er was tevens nog een moment waarbij de leiding in een toestand van extase terecht kwam. Op een zeker moment net na de pauze had een niet nader te benoemen stuk leiding, geconstateerd dat als de vlaggenmast gedraaid zou worden zodat de vlag aan de noordoostzijde (voor de lezer: vanaf de toegangspoort het bos in kijkt) van de vlaggenmast hing, de vlag mooier wapperde. Dat is voor de leiding toch de kers op de taart tijdens zo’n fijne opkomst.
Ongelofelijk! Voor je het weet (ik weet het al ;), ik ga het nu vertellen.. ) was het ongeveer 12 uur en de teams waren druk met het preparen van de vuren. Er werd op verschillende plekken vrijmoedig vals gespeeld; overal werden er takken en takjes uit onbezoedelde hoekjes van ons magistrale stukje bos naar de kampvuurkuil getrokken. En ja hòòr, pats! Daar brandde het eerste vuurtje, hoe zeg je dat? Uit de losse pols? Achter de ellebogen, enfin! Met een daverend gejuich werd dit moment groots gevierd.
Het is ons niet gelukt om deze formidabele samenwerking der scouts volledig vast te leggen op de gevoelige plaat. Maar hieronder toch iets wat we zouden kunnen verkopen als een indruk van de opkomst (5 munten!)
De groeten!
De scoutsleiding.
